به نظم مرثیه ای در که چون ز موجب آن

یتیم وار تفکر کنم برآشوبم

امیر عادل در یک دو بیت نقدی کرد

هنوزش از سر انصاف خاک می روبم

وزان نشاط که آن نظم ازو منقح شد

چو سرو نو ز صبا پای حال می کوبم

زهی مفید که تنبیه کرد بی زجرم

زهی ادیب که تعلیم داد بی چوبم